"دیگر به کاسه های شیر نیازی نیست"

به یتیمان کوفه بگویید، دیگر به کاسه های شیر نیازی نیست!

دیگر به بازگشت پدر ، امیدی نیست.

برگردید، یتیمان کوفه، برگردید، دیگر به کاسه های شیر نیازی نیست.

ناشناس کوچه های کوفه، هرگز نخواهد آمد!

دیگر کوبه در خانه های شما، آهنگ آمدنش را

نخواهد نواخت، برگردید، یتیمان کوفه!

ای اهالی کوفه! آسوده باشید؛ دیگر از دست عدالتهای علی علیه السلام، به ستوده نخواهید آمد!

شما ماندید و صدای سکه های بیت المال!

شما ماندید و هوسهای دور و درازتان! شما ماندید و دنیای سراسر جهلتان!

به خدا شما لایق علی نبودید! حیف از آن اقیانوس لایتناهی معرفت و حکمت

که جرعهای از آن دانش الهی که همچنان سر بسته ماند و به هیچ

کلیدی گشوده نشد!

سوال نکردید، تا جوابی بشنوید!

خواند و نرفتید!

خداحافظ ای نخل ها، چاه ها

دیگر نشنوید از علی آه ها

خداحافظ پدر عالم!

شیعیانت به فدایت ای مظلوم عالم!

"فقط حیدر امیرالمومنین است"

نان و خرمای علی ، آمد به پایان این سحر
سفره آرا خود شده ، بر سفره مهمان این سحر

هر سحر بر دوش خود پر کیسه ای از نان تُرد
لیک آورده درون کیسه اش جان این سحر

در خرابه خفته گان دانند بر دوشش چه بود
گو که مولا جان خود آورده پنهان این سحر

چهره پوشی ، بر علی بسیار سختی می نمود
تحفه با روئی گشاده ، داد آسان این سحر

بقیه شعر در ادامه مطلب...

یتیمان کاسه های شیر را بر خاک اندازید

مجال دلنوازی با "علی" بسیار کوتاه است.

سلام ما به علی و نماز آخر او ...

به حال راز و نیاز و به دیده ی تر او ...

سلام ما به سجودش که رنگ خون دارد

سلام ما به رخ غرق خون و اطهر او

سلام ما به پریشانی حسین و حسن

سلام ما به دل پر ز آه دختر او

*دیگه نتونست تو محراب طاقت بیاره، بدنشو گذاشتن تو گلیمی ، آوردن نزدیک خونه ..." این بدن سالمه ، فقط فرقش ضربه خورده .... هنوز حیات در این بدن باقی ... گلیم کجا ؟ بوریا کجا ؟ این بدن هنوز زیر سم اسب نرفته .... آخ یه وقت زینب دید یه هاتفی داره صدا می زنه ... زمین داره با این ناله میلرزه، حسنین هم که مسجدن ؛ دقت کرد ببینه هاتف چی می گه شنید داره میگه : "تهدمت و الله ارکان الهدی قًتل علی المرتضی ..." یه جا اینجا دلش خیلی به لرزه افتاد ... بیست و یک سال بعد تو خیمه نشسته بود ، دید هوا تیره و تار شد .... زمین شروع کرد لرزیدن، یادش افتاد، پا برهنه به سمت خیمه ی امام چهارم دوید ، عزیز برادرم چه خبره؟!! کربلا داره میلرزه ؟!! فرمود عمه جان کار بابامو یکسره کردن .... آخ نگاه کن سرشو بالا نیزه زدن ....حسین ....

سحر شد

به محراب بگویید

منتظر نماند...

علی

دیگر نمی آید...

وقت پرواز آسمان شده بود

گوئیا آخر جهان شده بود

کعبه می رفت در دل محراب

لحظه ی گریه ی اذان شده بود

کوفه لبریز از مصیبت بود

باد در کوچه نوحه خوان شده بود

شور افتاد در دل زینب (س)

پی بابا دلش روان شده بود

در و دیوار التماسش کرد

در و دیوار مهربان شده بود

شوق دیدار حضرت زهرا

در نگاه علی عیان شده بود

خار در چشم و تیغ بین گلو

زخم، مهمان استخوان شده بود

سایه ای شوم درپشت هر دیوار

در کمین علی نهان شده بود

ناگهان آسمان ترک برداشت

فرق خورشید خون فشان شده بود

در نجف سینه بی قرار از عشق

گفت "لا یمکن الفرار" از عشق

"سید حمیدرضا برقعی"

به فرق نازنینش کی اثر میکرد شمشير
یقینا ابن ملجم وقت ضربت یا علی گفت...

کلامی زیبا از امام علی:

"ای مالک ! بدان اگر مهربان باشی تو را به داشتن انگیزه های پنهان متهم می کنند، ولی مهربان باش.

اگر شریف و درستکار باشی فریب می دهند، ولی شریف و درستکار باش.

نیکی های امروزت را فراموش میکنند، ولی نیکوکار باش.

بهترین های خودت را به دیگران ببخش، حتی اگر اندک باشد.

در انتها خواهی دید آنچه می ماند میان تو و خدای توست، نه میان تو و مردم..."

شب قدر است...

بخوان دعای فرج را

دعا اثر دارد...

دعا کبوتر عشق است

بال و پر دارد...

بخوان دعای فرج را...

که یوسف زهرا

ز پشت پرده غیبت

به ما نظر دارد...

                                                                                                                     "اللهم عجل لولیک الفرج"

می رسد آوای تیغی

             پشت مسجدهای شهر

              قاتل مولایمان

                                      شمشیر صیقل می دهد.

سوز عشق مرتضی آتش به جانم میزند
نی فقط بر جان ک خود بر خانمانم میزند
او که با صوت اناالحق بوسه زد بر چوب دار
گو بیاید بنگرد این عشق دارم میزند...

شهادت، متاع گرانبهایی است که هرکس قدرت خریداری ‏اش را ندارد. شاهدی قدسی است که همگان لیاقت هم ‏آغوشی با او را نمی ‏یابند. شیرینی شهد شهادت را به هر کسی نمی‏چشانند.
امیر مؤمنان علی(ع)، آن یکّه ‏تاز عرصه عشق و شهادت، مبنای شهادت‏طلبی و دست‏یابی به این فوز عظیم را این‏سان بیان می‏دارد و صفات عاشقان شهادت را این‏گونه می‏نمایاند و شور و شوق خود را نسبت به آن چنین توصیف می‏کند:

«مجاهدان شهادت‏ طلب چنان به سوی خدا پر می‏کشند که تشنگان به جانب آب. بهشت در پرتو آذرخش نیزه ‏هاست. امروز خبرها در بوته آزمون ارزیابی می‏شوند و به خدا سوگند که اشتیاق من به صحنه نبرد [و شهادت] و رویارویی با دشمن، بیش از شوقی است که آنان به زندگی‏شان دارند».

تیغ بر فرق عدالت زده و خندیدند
خون به ابعاد غریبی علی پاشیدند

زاغ‏ها از دل شب کنده و بر روز زدند
روز و شب، گوشه محراب به هم پیچیدند

زخم بر سلسله باور و ایمان افتاد
همه افلاک از این زخم به خود لرزیدند

شب پر از رخوت نامردی مردم گردید
آسمان، ماه، ستاره، همگی خوابیدند

صبح، امّا دو سه تا کاسه شیر آوردند
کودکانی که علی را همه شب می‏دیدند

هق هق چاه شناور شده در گریه نخل
همه از هم فقط از درد علی پرسیدند..

سلام آقا

در این جمعه

که شامش می خورد ضربت

و تیغی فرق بابایت

علی را می شکافد

بگو آقا  

که آیا اشک چشم ما

شود مرحم به زخم قلب تبدار شما ؟

اشهدُ اَنّ علیاً ولیُ الله

نامت جنون خیز است، حق دارد موذن ;

وقت اذان با دست خود، سر را نگه دارد...

لعن الله قاتلیک یابن ابی طالب

این خبر را برسانید به عشاق نجف

بوی سجاده خونین کسی می آید...

خدایا ببخش مرا برای گناهانی که لذتش رفته اما مسئولیتش مانده …

زندانی بزرگ خاک !عظمتی که در زیستن نمی گنجد ؛روح آزادی که سقف سنگین و کوتاه آسمان بر سینه

اش افتاده است .از شمشیرش مرگ می بارد و از زبانش شعر ،هم زیبایی دانش را می شناسد و هم

زیبایی خدا را ،هم پرواز های اندیشیدن را و هم تپش های دوست داشتن را ،خون ریز خشمگین صحنه ی

پیکار ،سوخته ی خاموش خلوت محراب !

چه میگویم ؟مگر با کلمات می توان از علی(ع) سخن گفت ؟ باید به سکوت گوش فرا داد تا او از علی چه

ها میگوید ؟او با علی آشناتر است.

علی انسانی که است از آنگونه که باشد و نیست .

در معرکه های خونین نبرد، شمشیر پر آوازه اش ، صفوف دشمن را به بازی میگیرد و سپاه خصم ، هم

چون کشت زار گندم هایرسیده ، در دم تیغ دو دمش بر روی هم می خوابد و در دل شب های ساکت مدینه

، هم چون یک روح تنها و دردمند ، که از خفقان زیستن بی طاقت شده و از "بودن" به ستوه آمده  ، بستر

آرامش را رها می کند و در پناه شب که با علی (ع) سخت مانوس و محرم است ، از سایه روشن های

آشنای نخلستان های ساکت حومه ی شهر ، خاموش می گذرد و سر در حلقوم چاه می برد و غریبانه می

نالد. و چه فاجعه ای  در آن لحظه که یک مرد بنالد و چه فاجعه ای که آن مرد علی باشد با این همه صبر و

شکیبایی فشار روزگار او را بع چنین کاری وا داشته باشد.

                                                                                                                   "دکتر علی شریعتی"

حسین جان مسافران اربعین به مقصد رسیدند و من جامانده ام شاید سال دیگر قسمت من هم بشود ، اما آقاجان اگر اجل مهلت نداد قرارمان همان سرازیری معروف شب اول قبر به فریادم برس السلام علیک یا حسین بن علی(علیه السلام) التماس دعا

دود این شهر مرا از نفس انداخته است‌

به هوای حرم کرب و بلا محتاجیم...

السلام علیک یا ابا عبدالله الحسین ع..

قسمتم نیست اگر یک سفر کرب و بلا                                                          
                  تو بگو:"نه" که همین نیز شنیدن دارد                                                     
                        مثل دیوانه ی عاشق که به معشوق رسد                               
                  کربلا...بین دو گنبد...چه دویدن دارد        
                                                                    السلام علیک یا ابا عبدالله...    

بگو کربلا قسمتم نیست اینکه            

              دگر امروز و فردا ندارد.

دوباره مضطرم حرم، حرم، حرم

الهی کم نشه یه لحظه سایه ات از سرم

آقا.........

یه رحمی مادرت کنه به اشک مادرم

منم برم حرم

آقا........

دلم پر از شکایته، امیر سر جدا

دلم گرفته و میخوام بیام به کربلا

بیا و آبرو بخر به حق مادرت

ببین تو اشک و التماس نوکرو آقا

دوباره بغضه تو گلوم بازم خیاله آرزوم

 تا چشم به هم زدم حرم

دوباره اومد روبه روم

امیر کربلا حسین....

عشق ، عینش عزت و شینش شرف ، قافش قسم

                          من قسم بر عزتت با تو شرف دارم حسین (ع).

کربلا

ستاره ها به لحظه ها جان سپرده اند

ماه خموش است

                  و تک ستاره ای در آسمان ، روشن

                  که می بالد و می نالد

                  گریه می کند و می سوزد

زمین آرام در بستر خونین خود خفته

                                     پرنده ها و کبوترهای بال و پر شکسته

روی زمین آرام و خونین خوابیده

                                    آن روز پر درد به پایان رسیده

روزی که صدای شیر حسین را در هوا می شد شنید

کربلا دیگر ساکت است

                  دیگر صدای اصغر خونین گلو به گوش مادر نمی رسد

فقط صدای گریه ی کودکانی که مظلومانه اشک می ریزند

          بابا را می خواهند ، عمو را می خواهند ، برادر را می خوانند

و زینب خسته ، و سجاد پر درد و پر اشک

چقدر نام تو زیباست یا حسین (ع)

السَّلامُ عَلی القَتیل المَظلوم "سلام بر آن کشته مظلوم"

السَّلامُ عَلی أخیهِ المَسمُومِ "سلام بر برادرِ مسمومش"

السَّلامُ عَلی النّازِحینَ عَنِ الاوطانِ "سلام بر آن دور افتادگان از وطن ها"

السَّلامُ عَلَی المَدفُونینَ بِلا أکفان "سلام بر آن دفن شدگان بدون بدن"

السَّلامُ عَلَی الشَّیبِ الخَضیبِ "سلام بر آن محاسن به خون خظاب شده"

السَّلامُ عَلَی الخَدّ التَّریبِ "سلام بر آن گونه خاک آلوده"

السَّلامُ مَن لَو کانَ مَعَکَ بِالطُّفُوفِ لَو قاکَ بِنَفسِهِ حَدَّ السُّیُوفِ

"سلام کسی که اگر با تو در کربلا می بود،با جانش در برابری تیزی شمشیر ها

از تو محافظت می نمود"

وَ بَذَلَ حُشاشَتَهُ دُونَکَ لِلحُتُوفِ ، وَ جاهَدَ بَینَ یَدَیکَ

"و نیمه جانش را به خاطر تو بدست مرگ می سپرد،و در

رکاب تو جهاد می کرد"

«بخشی از زیارت ناحیه مقدسه»

السّلام عَلی مَن جَعَلَ اللّهُ الشَّفا فی تُربَتِه

"سلام بر آن کسی که خداوند

در خاک قبر اوشفا قرار داده است."

عشق یعنی کربلا،یعنی من وتنهاحرم

عشق یعنی عکس سلفی یادگاری باحرم

ای خدا این روزهاشش گوشه میخواهد دلم

عشق یعنی اربعین پای پیاده تا حرم

جا مانده دلی به زیر پایت زائر

آهسته قدم بزن، به فدایت زائر

همه دارند به پابوسی تو می آیند

طبق معمول من بی سر و پا جا ماندم

راهی ام کن اربعین پای پیاده کربلا.

با وفا آید دلت ایران بماند نوکرت...؟

سحر با باد می گفتم ، حدیث آرزومندی

بگفتا اربعین آمد، تو ساک خود نمیبندی

نذر کردم دور تسبیحی بخوانم اهدنا....

تا صراطم اربعین افتد به سمت کربلا.

برای دلی که کربلا نرفته بخوان :

      امن یجیب المضطر اذا دعاه و یکشف السوء

نگو شهادت عباس (ع)

بگو وضوی عشق

اول دست راست

بعد دست چپ

نوبت به مسح سر که رسید

                     عمود آهنین آمد...

ثواب زیارت سیدالشهدا (ع) با پای پیاده به روایت امام صادق (ع)

امام صادق (ع) درباره ثواب زیارت امام حسین (ع) با پای پیاده می فرماید:

(کسى که با پای پیاده به زیارت امام حسین (ع) برود، خداوند به هر قدمى که برمی آدارد یک حسنه برایش

نوشته ، یک گناه از او محو میفرماید ، یک درجه مرتبه‏اش را بالا میبرد، وقتى به زیارت رفت، حق تعالى دو

فرشته را مامور او مى‏‌فرماید که آنچه خیر از دهان او خارج می‌شود را نوشته و آنچه شر و بد است را

ننویسند و وقتى برگشت با او وداع کرده و به وى مى‏‌گویند: اى ولىّ خدا! گناهانت آمرزیده شد ،تو از افراد

حزب خدا ، حزب رسول او و حزب اهل‌ بیت رسولش هستی، به خدا قسم! هرگز تو آتش را به چشم

نخواهی دید ، آتش نیز هرگز تو را نخواهد دید و تو را طعمه خود نخواهد کرد.)

(کامل الزیارات ص134)

ی ج, [۰۷.۱۱.۱۵ ۲۳:۵۱]

من یه نوکر دربه درم …..


من یه نوکر در به درم

چند ساله همش منتظرم

اسمم دربیاد برم حرم

وای وای وای..

لیست زائرا دست کیه؟

هی خط میخورم ، چه سریه؟

میگن دعوتا با بی بیِه

وای وای وای..

حسیـــن من هنوز جوونم

حسیـــن منتظر می مونم

بازم از شما میخونم

دوست و رفیقام چند دفعه رفتن حرم

چطور دلت میاد یه بارم نرم؟

مُردن من بهتره از این زندگی

دق کردم از این همه شرمندگی

امیرم بی تو می میرم .. بی تو می میرم

عکس کربلا رو دیواره

انگاری با من حرفی داره

هی سر به سر من میذاره

آقـــاجــــــان

هی به من میگه نیا حرم!

به خدا منم یه نوکرم

کربلا نرم کجا برم ؟

آقـــــاجـــــان

حسین اشکامو نگاه کن

حسین گره هامو وا کن

حسین دردمو دوا کن..

کی میتونه هق هق منو گوش کنه

کی میتونه ناله هامو خاموش کنه

کاشکی می شد دوریت رو فراموش کنم

کاشکی می شد قلبمو یه شش گوش کنم

امیرم بی تو می میرم .. بی تو می میرم

خوش باشی آقا با زائرات

خوش بگذره با کبوترات

بین الحرمین قهرم باهات

وای وای وای..

خوش باشی آقا با زائرات

خوش بگذره با مسافرات

دوستم اومده از کربلا

سوخته دلمو با خاطرات

اورده برام آب فرات

وای وای وای..

حسین ای خواب و قرارم

حسین آبرو ندارم

حسین من بی کس و کارم

آشتی کن امشب دوباره با نوکرت

آقا تو رو جون اون علی اکبرت

دوباره فرصت بده تا جبران کنم

دردای بی درمونم رو درمان کنم

امیرم بی تو می میرم.. بی تو می میرم